Huisman, Lene

Welkom! Mijn naam is Lene Huisman en ik ben 18 jaar en kom uit Valkenswaard. Ik zit in 6vwo met het vakkenpakket E&M met kunst. We moesten dit jaar twee eindwerken maken en hiervoor heb ik het thema ‘Change the way we work’ gekozen. Binnen dit thema ben ik me gaan focussen op de slechte kant van de fashion industrie en wat hieraan veranderd moet worden.

Werk 1

Change the way we work 1, ijzerdraad en stof, 30 x 20 cm, 2020/2021

In mijn eerste werk heb ik gefocust op de arbeidskant van fast fashion. Vaak wordt goedkope kleding gemaakt door mensen die werken onder slechte omstandigheden en voor een slecht loon. Van ijzerdraad heb ik een jurk gemaakt met een soort paspop. Deze jurk heb ik meer aangekleed door stukken stof in verschillende kleuren hier omheen te wikkelen en te knopen. Onderin in het midden van de jurk zie je een menselijk figuur zitten voor een naaimachine en deze zit als het ware vast in de gevangenis van de jurk. Bovenin heb ik nog een lampje gehangen om zo de menselijke figuur iets duidelijker te maken.

Wat ik met dit werk heb proberen aan te tonen is dat je vaak niet doorhebt door wie jouw nieuwe jurk nou gemaakt is en onder welke omstandigheden. Vaak wordt hier overheen gekeken en ziet men slechts hoe het kledingstuk eruitziet en wat het kost. Het is natuurlijk meer figuratief weergegeven op deze manier, maar toch is dit vaak de werkelijkheid. 

Werk 2

Change the way we work 2, acrylverf, houtskool en water op papier, 33 x 38 cm, 2021

In mijn tweede werk heb ik juist gefocust op de milieukant van fashion. Vaak zorgt de productie van kleding voor veel milieuvervuiling, bijvoorbeeld in de vorm van afval dat in de zee beland. Zo wordt verf die voor een spijkerbroek gebruikt wordt vaak gewoon ergens in het water gedumpt. Veel mensen weter dit echter niet en doen hier onbewust aan mee. 
Dit heb ik proberen af te beelden in mijn werk door bovenin drie mensen op een abstractere manier te tekenen. Dit geeft het een anoniem gevoel en wil dus zeggen dat het iedereen zou kunnen zijn. Vanuit hun kleding vallen delen verf naar beneden. Dit heb ik gedaan door acrylverf dik aan te zetten en hier water overheen te spuiten. Dit water stelt de vervuilende stoffen voor en deze vallen zo de zee in. In het onderste deel heb ik dan nog wat details getekend, zoals een paar vissen, en een plant die sterft. Tot slot zitten de hoofden van de mensen als het ware in de wolken. Hiermee probeer ik af te beelden dat de meeste mensen niet eens weten wat bijvoorbeeld hun spijkerbroek gekost heeft. De wolken zijn daarnaast grijs, aangezien luchtvervuiling ook een veelvoorkomend probleem is in de fashion industrie.