Marques Pontes, Carmen

Hoi, ik ben Carmen Marques Pontes en ik ben 16 jaar. Ik woon in Sterksel en zit in 5 havo op het Were-Di. Ik volg het pakket C&M, met daarbij dus het vak kunst beeldend. Eigenlijk had ik het vak muziek in plaats van kunst gekozen. Om bepaalde redenen heb ik na een paar weken toch voor kunst beeldend gekozen.
In mijn vrije tijd ben ik vaak creatief bezig op verschillende manieren, en met het luisteren en maken van muziek. Ik ben graag buiten en ben veel in beweging. Een van mijn hobby's is surfen, wat ik meestal in Portugal doe, hier verblijven wij elke zomer bij onze familie (mijn vader is Portugees). Lezen vind ik ook altijd leuk en natuurlijk spreek ik graag af met vrienden. 

Er waren 4 thema's waar wij uit konden kiezen voor het maken van onze eindwerken. Ik heb voor beide van mijn werken gekozen voor 'Change the way we work'. Op deze pagina laat ik mijn eindresultaten zien.

New-Old Fashion, foto’s op papier, 1,5m x 1,0m, 2020-2021

                                                                                      Close-ups:

Je ziet 5 verschillende ‘setjes’ van foto’s. Bij elk een oude en een vernieuwde versie. Dit is een figuratief tweedimensionaal kunstwerk. Het is een realistisch kunstwerk. Als compositie heb ik er voor gekozen om het gekleurde setje en het grootste setje een beetje centraal op te hangen en de rest er omheen. De verschillende formaten van de setjes heb ik zo gekozen om het wat minder statisch te maken. Zo is er wat meer variatie, dat maakt het interessanter om naar te kijken. De kleinste heb ik zo klein gehouden omdat de oude foto ook echt de originele foto is en dus ook al zo klein was. De foto’s zijn allemaal vanuit het lijnperspectief gemaakt en meestal heb ik natuurlijk licht gebruik en af toe heb ik de flits van de camera gebruikt. 4 van de 5 setjes zijn in zwart-wit dit heb ik gedaan omdat het foto’s zijn (of moeten voorstellen) uit de tijd toen er nog geen of weinig kleurfoto’s gemaakt werden. Dit wilde ik bij de vernieuwde foto’s ervan ook zo houden. Bij 1 setje heb ik ervoor gekozen wel kleur te gebruiken omdat de originele foto ook in kleur was en ik het zonde vond om deze foto’s zwart-wit te maken. Het is een foto van een moderne tijd en een kleurrijke gebeurtenis en daarom wilde ik dit zo laten. Van de oude foto's zijn 3 oude foto's die ik heb gevonden van mijn familie, 2 ervan zijn als het ware nagemaakt als oude foto. 

Dit kunstwerk hoort bij het thema ‘change the way we work’. Bij dit thema moest ik eigenlijk meteen denken aan de kledingnormen van de afgelopen jaren. Dit is natuurlijk al langer een besproken onderwerp en er wordt steeds meer over gesproken. Ik vond het altijd heel mooi om bijvoorbeeld artiesten te zien die wat anders droegen dan anderen en vond het ook altijd bijzonder hoe veel commentaar erop kwam als een man zich wat 'vrouwelijker' kleedde of andersom. Het word steeds meer gerespecteerd, maar het is nog lang niet normaal dat alle kleding voor iedereen is en dat het dus niet verbonden is aan een gender. Daar wilde ik graag mee aan de gang. Het gaat mij dus eigenlijk om het gender-neutraliseren van kleding.
Met dit kunstwerk wilde ik een beetje terug de tijd in. Honderden jaren geleden droegen ook mannen make-up en een soort rokken, langzaam is de kleding veranderd en is het beeld ontstaan dat rokken, jurken en make-up vrouwelijk zijn en broeken en pakken mannelijk zijn. Ik ging zelf terug kijken in oude kleding en foto’s van mijn familie en ook hier zag je duidelijk deze verschillen. Ik ben toen zulke foto’s als het ware gaan namaken maar dan met de rollen omgedraaid. Ik heb dus ook expres voor bepaalde posities en achtergronden gekozen om dit nog sterker naar voren te brengen, een man in de keuken in plaats van een vrouw (hoe het vroeger ‘hoorde’), een vrouw op een tractor in plaats van een man etc. Zo zijn de oude foto’s gemoderniseerd en zie je eigenlijk wat er aan het veranderen is de laatste tientallen jaren. Dit kunstwerk heet daarom ‘New-Old Fashion’, je ziet de vernieuwde foto’s van oude kledingstukken en beelden. Ik wilde dus met dit werk laten zien hoe deze beelden vroeger waren en hoe ik vind dat het ook zou kunnen zijn.

Feel Free To Wear, katoen en garen, 1,5m x 0,5m, 2021

Dit kunstwerk is een outfit die bestaat uit een rok, een shirt met lange mouwen en daaroverheen een hemdje. De stoffen zijn bijna volledig van katoen. De stof van de rok is soepel vallend en die van het hemdje is zacht. De kleuren, het printje en de vorm van de rok maken het wat opvallender. In de rok zit geel wat ook terug komt in het hemdje. Het is een kledingstuk dus is het driedimensionaal. De stoffen zijn nieuw gekocht en alles is met de hand of met het naaimachine tot een kledingstuk gemaakt.

Net als mijn eerste kunstwerk, is het thema van dit werk ‘change the way we work’. Ik wilde graag als vervolg van mijn eerste werk zelf een kledingstuk ontwerpen en maken. Ik wilde graag iets opvallends maken en dat is dus wel gelukt. Ook hierbij wilde ik dus aandacht geven aan het standaarde beeld wat nog steeds veel mensen hebben over kleding van man en vrouw. Je ziet aan het kledingstuk zelf natuurlijk niet wat ik ermee bedoel, maar dit is ook wat ik wilde want zoals ik al eerder heb gezegd vind ik dat alle kledingstukken door iedereen gedragen kan worden. Het kledingstuk kan vrouwelijk genoemd worden maar mijn punt is dus dat er geen ‘vrouwelijk’ kledingstuk bestaat. Natuurlijk is alles op mijn maat gemaakt. Ik heb, met tips van mijn oma, alles zelf gemaakt. Uiteindelijk wilde ik graag 2 foto’s als voorbeeld erbij maken, één waar ikzelf de kleding aan heb en één waar mijn broertje dit aan heeft. Het kunstwerk heet dus ‘Feel Free To Wear’ omdat ik vind dat iedereen dit aan zou kunnen, wie je ook bent. Ik vind dat dit bij alle kleding zo hoort te zijn, hoezo is een rok perse iets vrouwelijks?